Onze dag begon vanmorgen met een college aan de University of the Western Cape over de bijdrage die door die universiteit wordt geleverd aan het democratiseringsproces van het lokaal bestuur in Zuid-Afrika. En vanmiddag werden we ontvangen door de citymanager van de gemeente Hermanus (85.000 inwoners). Vanwege het late tijdstip ga ik nu niet meer in op de informatie die we kregen. Dat moet helaas op een ander moment. Maar niemand die wij spraken maakt er een geheim van dat het lokaal bestuur in Zuid-Afrika nog voor veel uitdagingen staat. Corruptie en nepotisme worden door al onze informanten genoemd als verschijnselen die met kracht dienen te worden bestreden. Maar ook de afstemming tussen de verschillende bestuursorganen verdient nog veel aandacht. Ik zal daar later nog wel over schrijven.
Een belangrijke opgave voor de Zuid-Afrikaanse overheden is ongetwijfeld de huisvesting van de inwoners. Soweto is de bekendste sloppenwijk van Johannesburg, maar deze Shantitowns komen in het hele land voor. En ze worden bewoond door miljoenen mensen. In woningen die de benaming woning niet doorstaan. Het zijn hutten zonder aansluiting op water- en riolering; men beschikt over één toilet en één kraan per straat voor gezamenlijk gebruik. Nabij Kaapstad ligt een dergelijke nederzetting met 1,2 miljoen inwoners. en het is niet de enige in en rond de stad.
Het contrast met de luxe woningen in de Kaapprovincie, toch altijd nog overwegend bewoond door de blanke bevolking, is enorm. Langs de boulevard van Heremanus en op soortgelijke plekken staan woningen en buitenvereblijven van de welgestelden en zeer rijken. Goed beveiligd door bewakingsdiensten, soms achter prikkeldraad of schrikdraad.
Zuid-Afrika is een prachtig land. Een overweldigende natuur, een heerlijk klimaat, een spannende fauna en een weelderige flora. Maar het is in veel opzichten een ontwikkelingsland met een mondaine uitstraling van een een eerste wereldland. De tegenstellingen liggen op straat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten